Volgens afspraak ontbijten we om 09.00 uur. Dat is basic maar prima en we kunnen er even op vooruit. Het park ligt letterlijk om de hoek dus het is een half uurtje later als we eerst naar het Gifford huis gaan om taartjes te halen. Ondanks dat het toch echt niet heel ingewikkeld is, rijden we per ongeluk de afslag naar het GH voorbij. Echt hoor. Maar: misschien wel juist hierdoor zien we nu een wilde kalkoen en een hertje in een van de parken/boomgaarden. Die hadden we anders misschien wel gemist 😆
We rijden terug want de taart mogen we pas eten als we hebben gewandeld en de trail naar de Hickman Bridge staat op de planning. Auto parkeren, insmeren, schoenen aan, hoeden en petten op en gaan. Het is een mooie wandeling maar nogal onbeschut dus met 36 graden moeten we wat meer stoppen dan normaal om even wat te drinken. Het is vrij druk op het pad, maar als we bij de brug komen gaat er net een groot gezelschap weg dus we kunnen lekker in de schaduw zitten en op ons gemak foto's maken, zowel van de brug als van de lokale Knabbel (of Babbel?). De terugweg is voor het grootste gedeelte vlak of dalend, maar het is behoorlijk warm dus een hele inspanning. Het lekkerste moment van de wandeling komt dan ook weer bij de auto als de schoenen uit mogen!
Nu is het de hoogste tijd voor de taart. De picknick plaats bij het Gifford house is vol, dus we rijden de scenic road af en eten daar, aan het einde aan de overdekte picknicktafels, de heerlijke taartjes. Jurgen en ik delen een aardbei/rabarber taartje en pa en ma hebben een appeltaartje.
Daarna rijden we het onverharde deel van de scenic drive. Je ziet hier nog wel heel duidelijk de sporen van de floods van afgelopen week, maar het is meer dan prima te rijden (over overstromingen gesproken: die ochtend heb ik van een collega een foto van Facebook ontvangen van Ken's Tours... geen wandelingen in de Antelope Canyon want er staat een meter water in 😨).
Wellicht omdat het nogal warm is zien we geen wildlife. Maar dat maakt niet uit want het is hier hoe dan ook ontzettend mooi.
Eigenlijk stonden er nog wat korte wandelingetjes op het programma, maar we zijn wel toe aan wat relaxen, dus de keuze is snel gemaakt en we rijden terug naar het hotel. Dat relaxen ziet er voor iedereen anders uit. Jurgen gaat de auto vanbinnen stofvrij maken (...) ik ga naar het zwembad, mijn moeder komt later ook nog, en mijn vader blijft lekker op de kamer met z'n sudoku. Het is tenslotte vakantie!
Ook vanavond eten we in het restaurant bij het hotel. Er is (wegens 4 juli?) veel dicht in het dorp en hier was het gisteren ook goed. We moeten nu wel wachten en ook als we onze tafel hebben duurt het allemaal vrij lang. Het eten is lekker maar de pasta die m'n moeder en ik hebben moet terug omdat het niet warm is. De tweede keer is beter maar echt warm is het nog niet.
Jammer dat het zo lang duurt want nu missen we (alweer) vakkundig de zonsondergang. Da's ook best knap: we zijn hier voor de 3e keer maar een echte zonsondergang in dit park is nog steeds niet gelukt. Dan volgend jaar terug! We rijden nog wel even naar het park en het is nog steeds mooi maar toch ook een beetje jammer.
Terug bij het hotel zetten we heel 'tokkie' de stoelen buiten op de galerij. We hebben toch de laatste 2 kamers dus daar heeft niemand last van 😀
Hotel: Broken Spurr Inn & Steakhouse
Weer: Zonnig, 38 - 40 graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten