Helaas laten we Yosemite nu al weer achter ons maar niet nadat we nog sequoia's hebben gezien!
Na het ontbijt met de laatste boterhammen van Erik (en ook het beleg is precies op) checken we uit en gaan we op weg naar de Merced Grove. De Mariposa kan nu natuurlijk even niet en in de Tuolumne zijn Jurgen en ik al 2 keer geweest.
Ook hier gaat het 1,5 mijl naar beneden voor we bij de giganten zijn. Bijkomend minpuntje is dat het heel droog is en het pad dus nogal stoffig. Onze onderbenen kleuren al snel oranje.
Maar: we zien de sequoia's! Nu we alle 3 de groves eens hebben gezien vinden wij deze de minste, maar voor m'n ouders maakt het niet uit want die zien voor het eerst deze gigantische bomen.
De terugweg is nog wel een uitdaging in de zin dat je nu die 1,5 mijl weer omhoog moet lopen en er, behalve echt helemaal op het einde, eigenlijk geen stuk van het pad echt vlak is.
Bij de auto vullen we dan ook ons vochtlevel aan, maar ook spoelen we even onze onderbenen af want die zijn echt smerig.
We nemen even een snack en dan is de volgende bestemming Morro Bay. Deze bestemming hebben we echt op het allerlaatst nog gewijzigd, zo konden we voor m'n ouders toch nog een (klein) stukje van de kustweg meenemen en omdat we morgenavond naar Alcatraz gaan hebben we toch nog genoeg tijd om SF te ontdekken.
Maar goed, eerst Morro Bay. We denken er niet bij na dat we beter even de 140 hadden kunnen pakken om via El Portal het park uit te rijden; nu rijden we een stief kwartiertje om. Ach.
In Fresno een stop om de innerlijke mens én auto te versterken en dan weer verder.
Hoe dichter bij de kust we komen, hoe mistiger het wordt. Die omweg/latere aankomst was dus toch niet zo heel erg. Op z'n warmst was het vandaag 107. Hier, dicht bij de kust, is het 62 en rolt de zeemist het land binnen. Als we zijn ingecheckt (het hotel is keurig netjes met ruime kamers) trekken we snel de lange broeken aan en dan gaan we op zoek naar een restaurant. Het wordt Roses's Bar & Grill. We moeten nog even wachten en lopen wat rond bij de souvenirwinkeltjes en kijken we naar de zeeleeuwen die hier luidruchtig op een ponton in de haven liggen. De beroemde Morro Rock ligt voor de helft verscholen in de mist.
Hier aan de kust eet natuurlijk iedereen vis, behalve ik; ik neem pasta met kip. Het smaakt allemaal even goed. We halen nog wat water bij de Albertsons en rijden terug naar het hotel.
Hotel: Masterpiece Hotel
Weer: nogal gevarieerd. Alles tussen strakblauw en 42 graden en mistig met 17 graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten