Ook vandaag plannen we het vertrek voor 08.00 uur en ook vandaag is dat gelukt. We halen nog wat spullen bij de supermarkt in Bullhead City (toch grappig; je steekt de rivier over en zit ineens in zowel een andere plaats als in een andere staat). En ook iets lekkers want het is tenslotte wel weekend, is het overtuigende argument van m'n vader. De koffie komt van de Mac en zo hebben we ineens een ontbijt.
We rijden naar Oatman, waar het erg warm is, misschien wel zo warm dat de ezeltjes zich (nog) niet laten zien. Alhoewel het in 2016 ook bijzonder warm was en toen liepen ze er wel. Maar goed, niks aan te doen. We lopen even rond, kopen wat souvenirs maar stappen dan toch ook weer snel in de auto want had ik al gezegd dat het warm is? Ik ruil nog even van plaats met m'n moeder (in principe is de regel dat de 'jeugd' voorin zit en de 'ouderen' achterin) want die heeft wat last van de warmte en in de voorstoelen zit stoelairco en dat scheelt gewoon echt.
Als we Oatman uitrijden zien we een roadrunner, grappig met dat kuifje, en buiten de dorpsgrenzen komen we dan toch ook nog ezeltjes tegen.
En dan blijkt weer dat wij niet altijd heel goed zijn in het volgen van routes/aanwijzingen/afslagen. Je zou toch denken dat het niet heel ingewikkeld is op een weg waar je ongeveer drie afslagen hebt. Maar toch krijgen wij het voor elkaar om de afslagen naar zowel Hackberry áls Seligman te missen 😑 Da's ook een talent.... Maar goed we hebben eigenlijk ook geen zin om terug te rijden dus we besluiten door te rijden naar de Grand Canyon. Het koelt nu gelukkig wel af, en er valt zelfs zo af en toe een spetter, maar behalve een buitje bij Williams blijft het droog.
We maken nog een sanitaire stop bij de Mac in Tusayan, waar we ook gelijk onze eerste (en zoals later zal blijken ook de laatste) elk van de vakantie zien.
En dan is het toch eindelijk tijd voor die wereldberoemde kloof... De eerste uitzichten vanaf Mather Point zijn overweldigend. Ik had al tegen m'n ouders gezegd dat onze foto's natuurlijk altijd prachtig zijn (...) maar dat dit niet in verhouding staat tot zelf aan de rand van dat enorme gat in de aarde te staan. En ze zijn het met ons eens!
We lopen tot ongeveer Hopi point langs de rim en zien aan de noord kant wat dramatische buien hangen. Tegen de tijd dat wij terug zijn bij de auto en op weg gaan naar de Lodge hangen ze niet meer alleen aan de noordkant. Sterker nog: het regent dat het giet. Nou ja, koelt het lekker af zeg maar.
Bij het inchecken is het even schrikken. Er is namelijk geen reservering te vinden op Jurgens naam. Ineens gaat me een lichtje op: heb ik het account bij Xanterra misschien op mijn naam gemaakt... en gelukkig: ze hebben wel degelijk op ons gerekend en we krijgen twee kamers in het Powell building. Het lukt om redelijk droog bij de kamer te komen en óók nog om de auto voor de deur te parkeren dus eerst even uitladen en daarna naar het restaurant. Daar moeten we een uurtje wachten dus we doen een uitgebreid rondje door de souvenirshop maar genieten ook nog van het uitzicht over de canyon. Het is inmiddels droog maar we worden wel getrakteerd op een dubbele regenboog.
Het moet gezegd worden: het is onze 3e keer dat we bij de Grand Canyon overnachten, maar tot nu was dat telkens in Tusayan. Het is toch wel speciaal om zo dicht aan de rim te slapen.
Bovendien zijn de kamers erg leuk aangekleed, ik vind dat zo'n typisch NP sfeertje. Het is allemaal keurig netjes.
Niet alleen moeten we wachten voor we aan tafel kunnen, ook aan tafel moeten we behoorlijk wachten. Gelukkig smaakt het eten goed, net als de borrel die Jurgen en ik erbij nemen.
Inmiddels is het donker dus lopen we direct terug naar de kamer.
Hotel: Bright Angel Lodge
Weer: Zonnig en 42C en regenachtig en 24 graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten