Het zit er weer op...

 Het zit er op, we moeten weer naar huis.

's Morgens appt Moira dat het vliegtuig uit Amsterdam 2 uur te laat vertrokken is, en inderdaad krijg ik niet veel later bericht van KLM dat we om 18.50 uur vertrekken in plaats van om 17.25.

Da's op zich niet erg, maar we moeten de auto wel gewoon 'op tijd' inleveren want de ophaaltijd staat om 15.00 uur. Nou ja, we zien wel.

Jurgen belt nog even met z'n vader en dan wegen we nog even de koffers die ineens te zwaar zijn. Hoe kan dat nou weer? Uiteindelijk lukt het toch maar zijn we 'te laat' beneden. En omdat m'n ouders de instructies hadden opgevolgd en hun sleutel keurig op de kamer hadden achtergelaten moesten ze buiten bij de auto op ons wachten. Sorry!

Het is 10.15 uur als alles in de auto zit. Nu moeten we even bedenken wat we nog gaan doen. Eigenlijk hebben we alles wat op het lijstje stond gisteren al 'gedaan', maar we zitten hier vlak bij Lands End dus gaan we daar nog even heen voor wat foto's. 

Ook rijden we naar Twin Peaks maar de mist is nog niet voldoende opgetrokken. Nou ja, het verdrijft weer lekker wat tijd 😆

Dan weten we het eigenlijk echt niet meer (wij zijn serieus slecht in zo'n laatste dag). Het enige wat nog moet gebeuren is lunch. Dat willen we als afsluiter wel weer bij een Denny's doen. Die komen we nog tegen maar dan zijn we al wel bijna op het vliegveld.

Het is hier erg druk dus dat komt mooi uit want dat kost weer wat meer tijd. We eten allemaal een veel te groot ontbijt maar dat mag omdat het de afsluiter van de vakantie is. Leuk detail hier aan de vestiging: de bijgerechten worden door een robot bij je tafel gebracht!

Net na 13.00 uur tanken we onze bodemloze put voor de laatste keer vol end e bon die we krijgen van Avis heeft als tijdsstempel 13.25 uur. Best op tijd dus voor een vlucht die om 18.50 uur vertrekt.

We nemen de airtrain naar het vliegveld en kunnen de koffers al meteen kwijt. Hopelijk is dat ook gelijk de enige keer dat we ze kwijt zijn 😄

De paspoortcontrole loopt vlot en bij de security krijgt m'n moeder het ineens wat warm... waar heeft ze dat zakmes nu ook al weer gelaten? Het feit dat zowel zij als de inhoud van haar handbagage gewoon mee mochten betekent dat het daar dus niet in zat!

Het assortiment winkels is hier nogal beperkt dus gaan we aan een tafeltje zitten, wachten, dagboek schrijven, uitrekenen hoeveel kilometer we hebben gereden (5853) en uiteindelijk nog wat wachten.

Ook deze tijd gaat voorbij en een kwartier voordat het boarden begint komt de crew, inclusief Moira, voorbij lopen. Uiteindelijk vertrekken we een kwartier te laat, maar nog voordat dit gebeurt komt Moira langs want ze kan Jurgen en mij op 2 vrije stoelen op de exit row plaatsen. Hebben zowel m'n ouders als wij lekker wat meer plaats. Als wij ook weer geïnstalleerd zijn krijgen we alle 4 een glaasje champagne met een zoutje. Je zou bijna kunnen wennen aan business class (helaas de portemonnee niet 😅)

Gedurende de vlucht worden we nog wat extra verwend, krijgen m'n moeder en ik ieder zo'n BC kitje en ook allemaal een kussen. Dat scheelt toch wat bij het slapen. Al met al is het een prima vlucht en hebben we goede verzorging. Het duurt natuurlijk gewoon lang, maar als we in de buurt van Ierland ons ontbijt krijgen is dat een goed teken want dan zijn we er bijna. Het ontbijt is helemaal prima: een broodje, omelet, kaas, meloen en Griekse yoghurt. 

Niet lang daarna gaan we landen en de stewardess die tegenover ons zit weet van onze (toch wel bijzondere) reis af dus we kletsen over wat we allemaal gezien en gedaan hebben.

Voor we het weten staan we weer met alle wielen op de grond. We krijgen een superleuk aandenken mee naar huis. Niet alleen voor ons was het leuk om bij onze nicht aan boord te zijn, ik kan me zomaar voorstellen dat zij, als lange-afstand-stewardess niet dagelijks familie of bekenden mag/kan verzorgen tijdens de reis. Dat ze eigenlijk BC verzorgt hield haar niet tegen om vooral mijn ouders in de watten te leggen. Dat maakte dit ook voor hen echt een belevenis! Moira, bedankt voor je goede zorgen!

Bijna geen verschil in deze uitzichten toch?...

Het 'aanleggen', uitstappen, paspoortcontrole en koffers ophalen gaat bizar snel. Een half uur na touchdown staan we bij de bushalte! Het is dan eigenlijk weer jammer dat het niet wat langer duurde want nu moeten we 40 minuten wachten op de volgende bus. Het is ook nooit goed 😆

Om 15.02 uur zijn we weer herenigd met de auto en terwijl de rest de bagage inlaad ga ik binnen het parkeerkaartje regelen. Jammer dat ze hier proberen de rij bij Avis te evenaren. Al met al sta ik 25 (!) minuten in de rij, alleen voor dat stomme parkeerkaartje. 

De laatste 1,5 uur naar huis zijn onze ogen af en toe zwaar mar daar heeft Jurgen gelukkig geen last van en hij brengt ons veilig weer thuis.
Daar rijden ook net zus en zwager de straat in; zij komen de ouders ophalen.

We drinken nog even koffie en dan is het tijd om afscheid te nemen na een geweldige vakantie!